مهم ترین پشتوانه امنیت و تداوم کار بلاکچین، اجماع و اتفاق نظر تمام کاربران(چه عادی چه ماینر) می باشد. در برخی مواقع گروهی از ماینرها با سایر ماینرها بر سر چگونگی الگوریتم ماینینگ و یا قوانین بلوک­ها، دچار اختلاف می­شوند. بر این اساس بلاکچین به دو شاخه (fork) جدا منجر می شود.

به طور کلی دو نوع شاخه داریم: شاخه سخت (hard fork) و شاخه نرم (soft fork).

در این پست قصد داریم شاخه سخت را توضیح دهیم.

در شاخه سخت یک گروه از ماینرها با همان قوانین قبلی به کار خود ادامه می­دهند، در حالی­که گروه مقابل قوانین جدیدی برای ماین­کردن بلوک­های بعدی وضع کرده ­اند. این دو شاخه شدن منجر به ایجاد کوین­های مختلف هم می­گردد.

قوانین جدید به صورت عمومی منتشر می­شوند و هر تعداد از ماینر­ها به دلخواه به گروه جدید می­پیوندند.

البته هر دو گروه بر سر تمام تراکنش­ها و بلوک های قبل از دو­شاخه شدن هم­­نظر هستند.

در شاخه سخت ؛ قوانینزنجیره جدید توسعه پیدا می­کند. به طور مثال ممکن است حجم یک بلوک از 0.5 مگابایت به 1 مگابایت تغییر کند.

در چنین قوانینی بازگشت به زنجیره اول امکان پذیر نیست. چون اگر ماینرها بعد از بسط دادن قوانین بخواهند به زنجیره قدیمی برگردند، ماینرهای زنجیره اولیه نمی توانند بلوک های آنها را به عنوان بلوک معتبر در نظر بگیرند. از طرفی به خاطر تفاوت­های در دو شاخه مختلف دو کوین متفاوت نیز به وجود آمده است که باعث می­شود نتوان به عقب بازگشت.

یکی از فواید شاخه سخت می تواند افزایش تعداد تراکنش بر ثانیه شبکه باشد. به طور مثال با افزایش حجم بلوک­ها می­توان تعداد تراکنش های بیشتری را در بلوک جا داد و با این حساب تعداد تراکنش بر ثانیه افزایش می یابد.

در پست بعدی، درباره شاخه نرم صحبت می­کنیم.

نویسنده: هانیه ساعی