مهم ترین پشتوانه امنیت و تداوم کار بلاکچین، اجماع و اتفاق نظر تمام کاربران(چه عادی چه ماینر) می باشد. در برخی مواقع گروهی از ماینرها با سایر ماینرها بر سر چگونگی الگوریتم ماینینگ و یا قوانین بلوکها، دچار اختلاف میشوند. بر این اساس بلاکچین به دو شاخه (fork) جدا منجر می شود.
به طور کلی دو نوع شاخه داریم: شاخه سخت (hard fork) و شاخه نرم (soft fork).
در این پست قصد داریم شاخه سخت را توضیح دهیم.
در شاخه سخت یک گروه از ماینرها با همان قوانین قبلی به کار خود ادامه میدهند، در حالیکه گروه مقابل قوانین جدیدی برای ماینکردن بلوکهای بعدی وضع کرده اند. این دو شاخه شدن منجر به ایجاد کوینهای مختلف هم میگردد.
قوانین جدید به صورت عمومی منتشر میشوند و هر تعداد از ماینرها به دلخواه به گروه جدید میپیوندند.
البته هر دو گروه بر سر تمام تراکنشها و بلوک های قبل از دوشاخه شدن همنظر هستند.
در شاخه سخت ؛ قوانینزنجیره جدید توسعه پیدا میکند. به طور مثال ممکن است حجم یک بلوک از 0.5 مگابایت به 1 مگابایت تغییر کند.
در چنین قوانینی بازگشت به زنجیره اول امکان پذیر نیست. چون اگر ماینرها بعد از بسط دادن قوانین بخواهند به زنجیره قدیمی برگردند، ماینرهای زنجیره اولیه نمی توانند بلوک های آنها را به عنوان بلوک معتبر در نظر بگیرند. از طرفی به خاطر تفاوتهای در دو شاخه مختلف دو کوین متفاوت نیز به وجود آمده است که باعث میشود نتوان به عقب بازگشت.
یکی از فواید شاخه سخت می تواند افزایش تعداد تراکنش بر ثانیه شبکه باشد. به طور مثال با افزایش حجم بلوکها میتوان تعداد تراکنش های بیشتری را در بلوک جا داد و با این حساب تعداد تراکنش بر ثانیه افزایش می یابد.
در پست بعدی، درباره شاخه نرم صحبت میکنیم.
نویسنده: هانیه ساعی
نظر بدهید